Dag 22, woensdag 1 augustus 2012: Valdez / Meares Glacier

 Vandaag hebben we een negen uur durende boottocht gepland naar de Meares Glacier. Het verslag kan dus kort zijn, we hebben vandaag negen uur gevaren op de Prince William Sound. Maar zo simpel is het nooit. Na de prachtige dag van gisteren is het een beetje teleurstellend dat het vandaag regent. Het miezert en we wandelen door de regen naar ons instappunt. We krijgen onze instapkaarten en horen dan dat we nog een half uur mogen wachten voordat we daadwerkelijk aan boord gaan. Dan eerst maar even een cache in de buurt pakken. Even een klimmetje naar en uitkijkpunt bij de haven waar we zowel over de haven als over de stad uit kunnen kijken. Snel een puntje meegegepakt. Als we aan boord gaan blijkt dat de trip van vandaag gelukkig niet helemaal uitverkocht is, waardoor we met zijn tweeën een zitje van 6 personen in beslag kunnen nemen.

Nog voordat we goed en wel de haven uit zijn zien we zeehonden op een boei. Uiteraard zien we zeeotters en zeeleeuwen sommige dichtbij andere wat verder verwijderd. De Bald Eagles en papegaaiduikers zijn ver weg en alleen met de verrekijker te zien. Soms vliegt er wel een papegaaiduikertje dichterbij langs de boot, maar dat gaat snel en het zicht met de regen is niet zo goed. Zodra er een aankondiging komt van de kapitein snelt iedereen naar buiten om foto’s of video’s te maken.
Omdat het regent, is er wel de constante zorg om camera’s; worden ze niet te nat en blijft de lens wel droog en vrij van spetters. Daarna zien we de eerste ijsschotsen van de Columbia Glacier, waar we voorbij moeten varen. Het is prachtig om te zien hoe zo’n ogenschijnlijk blauwe ijsschots in het water om zijn as draait.
We hebben foto’s gezien die hier een maand geleden gemaakt zijn, het is goed te zien hoe de drijvende ijsschotsen kleiner zijn geworden. Het is nog een heel eind naar de Maeres Glacier, dus wordt er een maaltijd voor ons geserveerd.
Kip met rijst en groenten en een broodje. De kip is o.k., de groenten erg beetgaar gekookt, de saus is vooral boter en het broodje is niet goed afgebakken. De meesten blijken geen grote fans van dit soort voedsel en laten het grootste deel van deze maaltijd aan zich voorbijgaan; wij vallen niet uit de toon.

Daarna arriveren we bij de Maeres Glacier, een prachtige gletsjer, die majestueus eindigt in de zee. He is een aanblik om stil van te worden. Omdat het bewolkt is (het regent nog steeds) ziet het ijs er op veel plaatsen blauw uit. We horen het ijs in de verte licht kraken, de kapitein laat weten dat de gletsjer vandaag wel erg stil is.

Als wij er zijn valt er geen stuk ijs van de gletsjer in het water. Eigenlijk zit iedereen daar wel een beetje op te wachten. We liggen een tijd bij de gletsjer en soms moet de kapitein de boot even op zijn plaats manoeuvreren om iedereen een goed uitzicht te geven op dit machtige brok ijs. Dat is steeds een secuur werkje om alle losse brokken ijs te vermijden.

Als we er een halfuurtje hebben gelegen keren we om en gaan we terug naar Valdez. Wij varen deze terugweg boven een eilandengroepje langs, waar we op de heenweg onderlangs gingen. We zien nu wat grotere en grilliger gevormde ijsschotsen van de Columbia Glacier. Helaas regent het nu zo hard en is er zoveel mist dat buiten fotograferen geen zin heeft.

Onderweg proberen we walvissen te spotten en we zien er wel een paar, maar nergens dichtbij. We hadden er natuurlijk wel op gehoopt dat we zo’n machtige staart even uit het water op zouden zien rijzen als zo’n geweldig beest onder water duikt. We moeten ons tevreden stellen met een rugvin die even bovenkomt, of een luchtpluim. Je voelt aan alle aanwezigen dat ze op meer hadden gehoopt. Een bultrug die zich uit het water verheft, of orka’s die met machtige rugvinnen naast elkaar zwemmen, een papegaaiduiker op de railing: het zit er vandaag niet in. Net als een droog moment, ook dat is ons vandaag niet gegeven. Tja, je kunt niet alles hebben.
Reageer hier