Dag 19, zondag 29 juli 2012: Tok - Valdez

Find more about Weather in Valdez, AK Vandaag is de eerste dag dat we nog geen eindbestemming hebben vastgelegd en geen onderdak hebben geregeld. Het plan is om naar Glennallen te gaan en een bezoek te brengen aan McCartey-Kennicott, een deel van het Wrangell St Elias N.P. Dat N.P. hebben we in Canada kort bezocht vanuit Haines Junction, dit keer uitgebreider vanuit Alaska. McCartey is vooral bekend geworden vanwege het koper dat er werd gevonden en waardoor deze streek in het begin van de vorige eeuw snel ontwikkeld werd. Toen het koper minder in trek werd verviel het gebied economisch gezien, maar het gebied bleef in trek als natuurgebied. De Wrangells is een vulkanische bergketen, maar alleen Mount Wrangell is nog actief.
We vertrekken wat laat omdat we nog snel proberen wat verslagen te voorzien van foto's. Dat lukt deze vakantie maar matig omdat er zowel in Alaska als in Canada matig internet-verbindingen zijn. Van breedband hebben ze in deze uithoek van de wereld nog niet gehoord, dus het uploaden van plaatjes duurt eindeloos of lukt in het geheel niet. In Tok hadden we een redelijke goede verbinding bij ons B&B. Niet snel, maar wel stabiel. Het gekke is dat als je plaatjes aan het plaatsen bent je soms ook de verhalen van dagen geleden denkt te moeten aanpassen. Gelukkig hebben we Niels, een kritische volger, die dat onmiddellijk opmerkt. Dank aan Niels! We proberen steeds de laatste dagen van foto's te voorzien in de hoop dat we dagen erna de dagen ervoor in kunnen vullen. Zoals iedereen kan zien, lukt dat slechts matig, maar de foto's komen. Vandaag is er nog niet zo veel te fotograferen, hoewel het weer weer prachtig is.
Onderweg hebben we een prachtig uitzicht op Mount Wrangell, die soms even uit de bewolking tevoorschijn komt. En we zien natuurlijk de trompetzwanen die in dit gebied veel voorkomen. We benutten ook de kans om ook te cachen en als we dat doen zien we een Amerikaans stel uit Arizona waarvan de man op zoek gaat naar de cache die wij net gelogd hebben. Als hij na enige tijd tevoorschijn komt vraag ik of hij de cache gevonden heeft. Als het antwoord ontkennend is, help je natuurlijk even en dan heeft hij hem al snel ook genoteerd. Als hij hoort dat we uit Nederland komen zegt hij dag zijn vrouw graag even met ons wil praten. We zijn verbaasd, maar het blijkt dat zijn echtgenote Nederlandse vrienden heeft uit Amersfoort die nu bij hun in de stad wonen.. Ze heeft ooit een tijdje in Nederland gewoond en wil graag weer naar Nederland. Alleen haar echtgenoot is nog niet overtuigd. Als ze hoort dat er meer dan 17.000 caches in Nederland liggen, heeft ze in gedachten haar ticket al gekocht. Wij worden gelijk uitgenodigd om bij hen in Arizona, nabij Tumbstone te komen logeren. Kan best gelijk met hun vrienden uit Amersfoort. De kaartjes worden uitgewisseld. Amazing, hoe snel dit kan gaan. Ze tippen ons nog even over leuke caches in Valdez. Ze melden ook dat ze Valdez prachtig weer hebben gehad. Strak blauwe lucht en zonnig. Als we dat horen besluiten we ons reisplan om te gooien en eerst naar Valdez te gaan. Kunnen we hopelijk het mooie weer benutten voor onze cruise in de Prince William Sound. Kunnen we gelijk onze lekke band laten maken, want nog een week zonder reserveband rijden is toch wel risicovol, met alle wegwerkzaamheden, kiezelwegen en de dirtroad in het National Park die we nog moeten nemen. We stoppen dus niet in Glennallen, maar rijden door naar Valdez.
Op een Moose na, zien we vandaag weinig wildlife. Wat we wel zien is de Alaska Pipeline, de pijpleiding die dwars door Alaska loopt om olie vanuit het noorden van en land naar Valdez te transporteren. Enkele jaren geleden ging het daar mis met de Exxon Valdez die op de rotsen liep en zijn lading olie verloor. Er dreigde toen een milieuramp. Inmiddels is alle zooi opgeruimd en heeft het natuurlijk ecosysteem zich hersteld.
Als we dichter bij Valdez komen, begint de bewolking toe te nemen, zeker als we de bergpas beklimmen die naar Valdez leidt. Het landschap is heel afwisselend en we merken dat we hoger komen aan de bergtoppen die kaler en ruiger worden en de sneeuw die hier en daar langs de kant ligt.
Bovenop de Tompson bergpas zien we de Worthington Glacier, een fraaie glacier waar je vanaf de weg naartoe kunt wandelen. Dan doen we dus ook. Het is merkbaar afgekoeld. Doordat we niet gepland hadden om verder dan Glennallen te rijden, hebben we geen caches ingeladen voor dit deel van de route. Er zal zeker bij de glacier minimaal een cache liggen, maar zonder coordinaten gaan we maar niet zoeken. Als we doorrijden komen we in de bewolking terecht en even later gaat het regenen en wordt het mistig boven op de berg. Dat laatste is even lastig als we ook nog een stuk moeten afdalen, maar na een paar kilometer komen we uit de mist en dalen we snel naar Valdez. Helaas blijft het regenen waardoor we minder van de omgeving zien dan we hoopten. Wat we wel weten is dat dit vanaf Glenallen een super mooie route was, en we ruim de tijd willen nemen op de terugweg om alles (hopelijk bij stralend weer) te bekijken. Omdat we geen hotel geboekt hebben, vallen we terug op onze oude methode. Gewoon naar binnen stappen, naar de beste prijs vragen en de kamer bekijken. Even een korte rondgang levert op dat de beste prijs kwaliteitsverhouding geleverd wordt door de Glacier Sound Inn, waar we een grote kamer met ontbijt krijgen voor een voor Valdez redelijke prijs.
We wandelen nog even langs de haven waar de vers gevangen vis wordt schoongemaakt. Grote vissen, zalm, rockfish en halibut, worden snel en vakkundig door de heren van graten ontdaan. De overblijvende filet, van soms meer dan een meter lang, worden in plastic kruiwagens gegooid. We eten erg goed bij Mike's Palace en Rijden dan terug naar het hotel. Voordat je het weet is het weer laat, terwijl het buiten nog licht is. We gaan dus weer erg laat naar bed. De weersverwachting is voor a.s. dinsdag het beste met 50% kans op regen en wat zon, dan willen we de cruise gaan maken. Morgen maar even vastleggen en dan hebben we morgen om Valdez te verkennen.
Reageer hier