Dag 12 zondag 22 juli, Haines Junction (55 mijl)

Find more about Weather in Haines Junction, CA Als we wakker worden schijnt de zon al volop. Het belooft een mooie dag te worden. Het is zondag dus komen we rustig op gang. Als we naar het dorp gaan blijkt zondag hier een rustdag te zijn: de grocery is gesloten en de Shell ook. Het andere tankstation is wel open dus gooien we eerst de tank van onze dorstige vriend maar vol, daarna ontdekken we via de milepost dat er een bakker in het dorp is waar we maar meteen naar toe rijden. De bakker blijkt een begrip in de regio. Hij bakt allerhande lekker brood, broodjes, cakejes, koeken en verkoopt teven boterhammen en broodjes met lekker erop. Van heinde en verre komen mensen hier naartoe om vers brood te krijgen. De bakker biedt ook de mogelijkheid om het internet te gebruiken, alleen om de mail te checken, anders kan de verbinding het niet aan. We checken even de mail om te zien of enkele van de adressen die we aangeschreven hebben voor logies ons hebben geantwoord. En we blijken weer een extra bedje gereserveerd te hebben. Dat slaapt een stuk rustiger. We kopen lekkere broodjes en croissants en gaan dan terug naar het motel om op de veranda in de zon te ontbijten/ brunchen. Bij de touristeninformatie hebben we ons laten adviseren over mooie hikes in de omgeving. De dame beveelt ons the Kings Throne aan, een hike die welwaar als moeilijk geboekstaafd staat, maar waarvan zij vindt dat die eigenlijk het predicaat gemiddeld had moeten krijgen. Wij nemen aan dat zij weet waar ze over spreekt, dus dat wordt het doel voor vanmiddag. Maar niet voordat we een cache in de bergen hebben gevonden. We weten wel waar de cache ligt, maar kennen niet het beginpunt van de route. We komen aan bij een parkeerplaats, waar nergens zichtbaar is dat er een trail begint. We zien alleen een breed pad langs de palen van de elektriciteitsdraden die naar de top van de berg leiden. Er schijnt daar een weerstation te staan. Het gaat redelijk stijl omhoog en de GPS geeft aan dat de afstand naar de cache kleiner wordt. Ergens moeten we van het pad af en dan ontbreekt iedere weg of een spoor ervan. We vragen nog even aan elkaar wie vandaag de machetes heeft ingepakt, maar we blijken dat geen van tweeën gedaan te hebben. Dan maar dwars door het struikgewas en over de omgevallen bomen, de brede keien, door de greppels, tot we er bijna moedeloos van worden want we hebben inmiddels door dat de cache hoog op de rotsen ligt en dat we daar niet rechtstreeks naar toe kunnen. En net als we denken dat dit onbegonnen werk is zien we een elandenpaadje (gezien de moose droppings die er liggen) dat in de gewenste richting loopt. En zo belanden we na enkele kilometers lopen en wat klim en klauterwerk toch bovenop de rotsen waar de cache verborgen ligt. De vorige vinder logde in juni, degene daarvoor vorig jaar. Als we teruglopen blijkt hoe simpel de route had kunnen zijn. Dat schijnt hier vaker voor te komen. Dan op naar de Kings Throne. Een hike van een kilometer of vijf (enkele reis), die eerst over een rustig wandelpad gaat, maar daarna stevig omhoog om tenslotte bijna loodrecht omhoog te klimmen. Hier en dar moeten we met handen en voeten proberen boven te komen. Hoezo een gemiddelde route? Wij denken dat de kwalificatie moeilijk toch terecht was. Als we dan iemand tegen komen die zegt dat het pad nog steiler wordt en dat afdalen nog moeilijker is dan klimmen, hebben wij onze portie klimgeit-immitatie voor vandaag gedaan. We hebben prachtige foto’s gemaakt van Lake Kathleen. We glijden deels via de gravelpaadjes op handen en voeten (op soms op het achterwerk) naar beneden tot we weer redelijk begaanbare paden tegenkomen. We zijn blij dat niet van de rotswanden zijn afgegleden met al dat gravel en komen opgelucht terug bij de parkeerplaats aan. We hebben ongeveer 3½ a 4 kilometer gewandeld en geklommen en dezelfde weg ook weer terug afgelegd. We strijken neer bij de plaatselijke hamburgertent, waar je alleen hamburgers kunt afhalen, of buiten kunt opeten. Wij gaan voor een hamberger met frietjes en een ijsje. Bij ons motel nestelen wij ons op de veranda voor een glaasje wijn als omlijsting van ons adembenemend uitzicht op de Wrangell-St. Elias mountains. Morgen weer terug naar Alaska! (volgens Jos is het morgen weer verder naar Alaska!)
Reageer hier