Dag 7, Dinsdag 17 juli 2012, Denali N.P.

Find more about Weather in Denali National Park, AK
Vandaag zien we ’s morgens een mooi zonnetje opkomen boven de bergen. Het belooft een mooie dag te worden, ondanks dat er toch een paar druppeltjes regen vallen als we naar het bezoekerscentrum van het N.P. rijden. Het Denali National Park is een populair park in Alaska, niet in de laatste plaats omdat je er met de auto kunt komen, in tegenstelling tot andere parken waar vooral een vliegtuigje handig is.
 In Denali staat de hoogste berg van de Verenigde Staten, de Mount McKinley die genoemd is naar de 25e president van de VS. We hopen de top van de berg vandaag te kunnen zien, maar de kans daarop is klein. Er is vaak bewolking aanwezig. Over de afgelopen jaren was het gemiddeld 1 dag in de maand juli dat de berg zichtbaar was. Al snel zal blijken dat we dit piekje vandaag niet zullen zien (maar wel andere lager gelegen toppen).
In het park mag je alleen de eerste 15 mijl met je eigen auto rijden. Daarna moet je omkeren of een shuttlebus van het park, of een tourbus van een externe organisatie nemen. We reserveren  de bus van 11:00 uur die ons voor $88,= in acht uur tijd naar Eielson Visitor Centre en terug zal brengen. We zijn wat aan de vroege kant dus wandelen we nog even door de bossen rond het bezoekerscentrum bij de ingang. Voor het eerst nemen we onze eigen adviezen ter harte en activeren onze berenbellen en hangen de berenspray in de houder aan onze riem. We zien geen beren op ons pad, letterlijk noch figuurlijk. De bustrip is een echt toeristische onderneming.
Je stapt in de bus, laat je vervoeren naar het eerste stoppunt, waar je de benen strekt of een plasje pleegt, stapt weer in de bus en gaat verder. Onderweg kun je uitstappen waar je wilt – je roept gewoon stop tegen de chauffeur en hij stopt – en als je weer verder wilt ga je langs de route staan en steek je je hand op als de bus er aankomt. Slechts een enkeling doet dat, de meesten rijden de route in de bus heen en weer in de verwachting dat je onderweg wildlife spot. Die roept dan tegen de chauffeur stop en hij stopt en iedereen kan zijn of haar fotootje schieten van het gespotte wild. Wij horen vandaag ook bij de grote groep Amerikanen die zich in de bus verzameld heeft voor deze vorm van vertier. Al kennen de Amerikanen elkaar niet, er ontstaat toch onmiddellijk een sfeertje alsof er een schoolreisje aan de gang is. Er wordt wat geplaagd en veel gelachen. De chauffeur wordt erin betrokken en al met al is het wel een gezellige boel. De lager gelegen delen in Denali N.P. zijn vooral bosgebied. Naarmate we hoger komen, komen we in gebieden waar geen boomgroei meer is maar struiken, mossen en steen. Doordat de zon er mooi op schijnt komen de kleuren van de gesteente mooi uit.We krijgen visioenen van de rode bergen in Utah. Al met al is het een afwisselend en mooi pakr.
Zien we vandaag veel wild? Die vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. De Amerikanen vinden dat ze veel grizzly beren hebben gezien, wel een stuk of 11, terwijl wij vinden dat we er slechts enkele hebben gezien. Voor ons betekent een grizzly zien dat je de beer op korte afstand – zeg tot maximaal 20 a 50 meter – bij je vandaan ziet. Voor Amerikanen geldt blijkbaar dat je ze ook ziet als ze slechts als stipjes door de verrekijker te zien zijn. Wij hebben een moeder met twee cubs van redelijk dichtbij gezien (ca. 15 meter), een kariboe van dichtbij op 10 meterafstand en twee op ca. 70 meter.
Op grote afstand hebben we inderdaad wel 10 extra grizzly’s gezien en wel 25 extra kariboes. Verder redelijk wat berggeiten en –schapen; vooral hoog op de rotswand langs de kant van de weg Omdat we al in Katmai tussen de beren hebben gelopen en gisteren nog een moeder beer met twee jonkies hebben gezien langs de weg – op 3 meter afstand – valt deze wildlife-ervaring ons wat tegen. Voor de meeste van onze medepassagiers was deze dag “awesome”. Al met al een relatief rustig dagje, dat we besluiten met een bezoekje aan de pizza-tent aan de overkant van ons hostel en daarna met een flesje wijn bij het schrijven van onze “memoires” van de dag. Voordat we het weten is het al weer 23.00 uur. Doordat het buiten nog volop licht is hebben we geen echt goed besef van tijd. We liggen er dus steeds veel te laat in en zijn door het licht vervolgens weer te vroeg wakker. Als dit zo doorgaat hebben we na 4 weken Alaska en Yukon vakantie nodig om bij te komen.

Reageer hier