Dag 16, Donderdag 26 juli 2012: Whitehorse - Dawson City (337 mijl)

Find more about Weather in Dawson, CAHet programma voor vandaag is samen te vatten als een lange autorit. We gaan naar Dawson City wat 535 km verder aan de Klondike Highway ligt en we zullen onderweg weinig tegen komen aan dorpjes en caches.
Eigenlijk willen we Whitehorse nog wat verkennen en naar de grote oudoor zaak gaan die hier is. Helaas voelt Jos zich niet lekker en heeft hij geen puf voor al dat geslenter, we besluiten om op pad te gaan. We komen zeker nog eens terug in Alaska en Yukon, mogelijk dat we dan Whitehorse wat langer zullen aandoen. Esmée heeft de eer om deze dag te mogen rijden. Eerst nog even door de supermarkt en langs het tankstation, want zonder brandstof zullen we niet ver komen, wij niet en de auto niet. En dan gaan we op weg om de afstand tussen Whitehorse en Dawson te overbruggen. En dat met een gangetje van 90 km per uur, want harder mogen we niet op deze wegen.
De eerste stop is een restaurant in Breaburn waar ze de lekkerste Cinnamon Rolls bakken in heel Canada. In de US en Canada gelden die broodjes als lekkernij, maar ons kunnen ze niet bekoren. We picknicken op de tafels die buiten staan, het is tenslotte prachtig weer. Als we er zitten begint een vliegtuig warm te draaien. Het blijkt dat er parallel aan de weg een start en landingsbaan ligt. We zitten nu van een afstandje te kijken, maar het zal je toch gebeuren dat er plots op de grasgrond naast de weg een vliegtuig naast je landt, dat lijkt ons even schrikken. Op meerdere plekken onderweg zal blijken dat de vliegveldjes pal langs de weg liggen, waarschijnlijk het meest vlakke terrein in de omgeving. Om beurten rijden we een stuk van deze lange route. Soms even stoppend bij een uitzichtpunt. Meestal gaat het om een meertjes, die er plenty zijn in deze omgeving. Fox Lake, Twin Lakes, Bear Lake (die heb je blijkbaar op meerdere plaatsen liggen), Moose Lake, het aantal variaties is eindeloos.

De weg naar Dawson is een redelijke weg, goed onderhouden en hier en daar ook onderhoudend. Veel verkeer is er niet. En dat kan ook niet, want er woont bijna niemand.
De dorpen onderweg zijn klein. Soms is een dorp al voorbij voordat je goed en wel de plaatsnaam in je hebt opgenomen. Zo komen we bij het dorp Pelly Crossing, waar we nog net op tijd zien dat er een tentje met koffie is langs de kant van de weg. De prijslijst toont dat een kopje koffie, Nescafe, $ 6 kost. Hoeveel zin heb je dan in koffie? We zien een Amerikaans stel dat bij de picknicktafels hun eigen lunch bereidt en we hebben zin om bij hen aan te schuiven, maar we nemen genoegen met onze eigen voorraad.
Bij Moose Creek komen we bij een tentje waar buiten het volgende bord staat, Moose Creek; population Two Great Guys and three friendly dogs.
Het is een souvenirshop waar ook koffie wordt verkocht en waar ze de koffie zelfs vers voor ons zetten. Een bijzondere stop in de middle of nowhere. En dan weer gewoon verder, want Dawson City is een eind rijden over de weg die hier en daar gaten gaat vertonen. Onderweg worden we ingehaald door een stel motorrijders, waarvan de eerste een cameraatje op zijn helm heeft gemonteerd. Zo kunnen delen van de route later worden teruggekeken. Bij de afslag naar de Dempster highway die naar de Arctic Circle leidt, staan er twee van de motorrijders die ons vragen even een foto van ze te maken. Dat doe je natuurlijk met alle genoegen, reizigers helpen elkaar overal.
En dan arriveren we in Dawson City, een stadje dat probeert de sfeer uit te ademen van de Goldrush dagen van weleer. Alle façades zijn gelijk aan die van de hoogtijdagen van de goudkoorts. Toen veel gelukzoekers vanuit Alaska en Canada op zoek gingen naar goud in de rivieren en heuvels van de Yukon en haar voedingsgebied. En als ze dan na weken of maanden van inspanning meldden bij de agencies waar goud gekocht werd, werd het net verdiende geld net zo hard weer uitgegeven aan whiskey, gokken en vrouwen. Wij varen met het pontje over naar ons Hostel.
Het heeft met zijn verzameling huisjes en hutjes, tenten en voorzieningen veel weg van Oranjevrijstaat in Amsterdam of Christiania in Copenhagen. We krijgen een private cabin en ontdekken pas als we onze intrek nemen dat er geen stromend water is. Het waswater komt uit de kreek en wordt opgestookt in een flinke tobbe, waaruit je dat warme water kan gebruiken. Toiletten zijn Spartaans. Elektriciteit is er niet. Hoewel het er primitief is, is de sfeer goed en we besluiten er gewoon twee dagen te blijven, we zullen toch vooral op pad zijn. Uiteraard heeft Dawson City een casino, Diamond Tooth Gertie's. Iedereen die ons een beetje kent weet dat we dan even een kijkje moeten nemen. We nemen het pontje terug, het pontje vaart 24 uur per dag en is voor iedereen gratis en binnen no time zitten we in het casino. Als we een tijdje gespeeld hebben gaan we een hapje eten bij Sourdough Joe's, inktvis met salade, en keren daarna weer terug naar Gertie's. Ze hebben er een variété met Cancan-danseressen, ook allemaal erg eind 1800. Met lichte winst keren we terug naar ons tijdelijk huis aan de andere kant van de rivier.
Reageer hier